دوست ندارم ناامید باشم.
دوست ندارم فک کنم من یه موجودکوچیک توی یه دنیای بی کرانم که هیچ تاثیری نمیتونم بذارم.
دوست ندارم فک کنم اثر انگشت من انقدر کوچیکه که هیچوقت به چشم نمیاد.
نمیخوام رویا نداشته باشم.
میخوام روزای بهتریو برای کشورم ببینم. میخوام یه خوشحالی ملی رو تجربه کنم.
نمیخوام باور کنم زندگی پوچه. زندگی دردناکه.
میخوام به روزای خوب ایمان داشته باشم و براشون تلاش کنم. میخوام پشن داشته باشم. از ذوق ردپایی که میتونم از خودم به جا بذارم بیدار بشم.
میشه بهم قول بدی که هیچوقت از آرزو هات دست نکشی؟
ایشالا :)