دیشب، وقتی چندتا تصنیف از شجریان گوش کردم، شوق یادگیری سنتور دوباره زنده شد برام.
شاید دو سالی بود که بهش فکر نکرده بودم و چندماهی هم بود که پذیرفته بودم من موزیسین نخواهم شد هیچوقت...
ولی الان یه آلبوم از پرویز مشکاتیان دانلود کردم و صدای سنتور زندنش اشک تو چشمام جمع کرده.
دلم میخواد شروع کنم یادگیری موسیقی رو ...
واقعا دلم میخواد
ولی کلی بهونه دارم برای شروع نکردنش.
اول اینکه همه‌ی اطرافیانم یادگیری موسیقی رو از سن خیلی پایین شروع کرده‌ان و نمیدونم توی ۲۳ سالگی کار خوبیه شروع کردنش یا نه...
دوم اینکه برای شروعش باید محل زندگیم مشخص باشه. لذا باید صبر کنم تا برم تهران. بعد از طرفی هم وقتی برم تهران باید دنبال کار بگردم و زبان هم بخونم و میترسم وقت نداشته باشم برای شروعش
سوم اینکه این یکی دوسال قبل از اپلای آیا واقعا وقت مناسبیست برای یادگیری ساز موسیقی؟
با توجه به همه‌ی این بهونه ها، یسری آنتی بهونه هم دارم مثل اینکه الانی که نه ازدواج کردم و نه بچه‌ای در کاره، سرم خلوت تره نسبت به سال‌های بعدی زندگیم! شروع یادگیری سنتور اونم الان میتونه کلی حالمو خوب کنه و کمکم کنه. و از طرفی این اپلای کوفتی داری خیلی چیزامو ازم میگیره و نمیخوام بیشتر از این باج بدم :(
سلام
روزتون بخیر
نمیدونم الان که این کامنت مینویسم اونم برای پستی که ازش تقریبا ۱۱ ماه گذشته، شروع به موسیقی کردید و یا اصلا پشیمون شدید و مسیر دیگه ای رفتید اما چیزی که میخواستم بگم اینه که هیچوقت برای شروع موسیقی دیر نیست مگر اینکه هدفتون نوازنده شدن حرفه ای باشه که اونم فقط با تمرین امکان پذیره.
خود من موسیقی رو تازه یکساله شروع کردم و سنم موقع شروع، ۳۵ بود. البته خب باید انتظار معقول از خودمون داشته باشیم.
موفق باشید
سلام ممنونم از دلگرمیتون. پس فرصت دارم بعدا هم سراغش برم چون الان اصلا نمیتونم. یک دنیا ممنونم
خب الا. ساز داری ؟
اگه داری خودت کار کن
منم گیتارو با اپ انلاین کار میکنم
حداقل تئوری موسیقی دیگه حداقل
نه ساز ندارم. و هیچی بلد نیستم نمیشه خودم کار کنم از همین اول اول. میشه؟
اره نت هارو میتونم قبل کلاس رفتن یاد بگیرم
جواب من قطعا یه آره است. میدونم که می‌دونی، اما بازم می‌گم موسیقی برای روح خود آدمه. آلات موسیقی یه جور وسیلۀ راز و نیازن و هر چقدر که آدم بیشتر ازشون استفاده کنه، نه تنها به زبان دیگه‌ای آشناتر میشه بلکه روحش هم تصفیه میشه. بین این همه مشغله‌ای که توصیف کردی، به نظرم حضور یه چیز شوق انگیز، یه سرگرمی کوچولو مثل این، همیشه میتونه تسکینی برای روزمرگی هات باشه. و اینکه خودت رو با اونایی که زودتر یا دیرتر شروع کردن مقایسه نکن. بذار بخاطر موسیقی هم که شده دست از مقایسه خودت با این دنیای شلوغ برداری
دوست عزیزی که نمیشناسمت... پیامت خیلی باعث دلگرمی من بود و بینهایت ازت ممنونم. اره واقعا به یه وجهه‌ی هیجان انگیز نیاز دارم که باهاش کیف کنم و استراحت کنم و یکم ذهنم رو خالی کنم. مچکرم :***
بانو، یه روزی فاطمه حسینی داشت راجع به همین ساز زدن با ما حرف میزد و میگفت دوسال که مداوم دنبال کنی همه چیزشو یاد میگیری. همه ی همه ی همه چیزو. و خودش اولِ سالِ دومِ دانشگاه شروع کرده بود و الان هنرجو میگیره حتی. تدریس میکنه. و به نظرم قطعا واسه جلساتِ موسیقی-که همه شون تا جایی که من میدونم هفته ای یک جلسه ست- وقت داری. و حتی به نظرم از دلیجان شروعش کن و رفتی تهران ادامه بده. منتظر نمون که همه ی شرایط ردیف بشه. کما اینکه فکر کنم الان با توجه به کرونا جلسات آنلاینِ خیلی قیمت مناسب هم باشه که واسه شروع خیلی خوبه.
عاااااا چه خوب شد که فاطمه رو مثال زدی. و چه حرف امیدوار کننده ای که دو سال کلشو میشه یاد گرفت.
اقا واقعا حس میکنم اینکه بندازمش برای بعد تهران صرفا بهونه برای عقب انداخت و انجام ندادنشه و راست میگویی دختر. مرسیییی ازت :***