این روزا عجیب دلم برای توییتر تنگ شده. وقتی هیچ کسی که هم نظرم باشه دور و برم نیست و نمیتونم حرصهایی که از ج ا میخورم رو بروز بدم و این خشم درونم میمونه، واقعا احساس فلج شدن دارم. و توییتر جاییه که هم نظراتتو پیدا میکنی و دور هم فحش و بدو بیراه میدیم به باعث و بانی بدبختی ها و وقتی خالی شدیم و عقده فرونشست، تازه میشه فکر کرد به این که خشم ما به عنوان یک ملت در تصمیم گیری هامون تاثیر مثبت میذاره یا منفی و سایر حرفای علیرضا امتیازی...