پست قبلمو که نوشتم یاد این مطلب افتادم که توی کتاب دنیای سوفی خوندم.

نوشته بود فقط و فقط در یک حالته که همه‌ی قوانین بصورت عادلانه تصویب میشه و حق هیچ کس ضایع نمیشه؛

در حالتی که افراد بطور قطعی بدونن بعد از مرگشون دوباره زنده میشن منتها در یه جنسیت/نژاد/سطح اجتماعی متفاوت.

اینطوری قانون‌گذار میدونه که توی زندگی بعدیش خودش ممکنه کارگر بشه، یا یه زن فاحشه، یه یک کودک بی سرپرست، یا هر چیز دیگری... و در این صورته که طبقه‌ی حاکم قوانین رو به نفع خودش وضع نمیکنه. به نفع همه وضع میکنه.