وقتی آدم های مورد علاقم یا به عبارتی دوستان خیلی نزدیکم میخوان کارای اشتباه کنن سعی میکنم با شوخی و لحن خوب جلوشونو بگیرم

ولی آخرش میکنن اون کارو 

بعد حس میکنم پشیزی ارزش ندارم

بعد همش خودخوری میکنم که خوب کردی به تصمیم های افراد احترام گذاشتی ولی غمش از دلم نمیره که چرا بیشتر مراقبشون نبودم

(الهه جان میتونی از این به بعد خودت رو مراقب دوستات ندونی)