این کتاب مزخرف، سکسیستی رو به اوج خودش رسونده
داستان درباره ی روابط دختر و پسره و داستان از طرف یه پسر و یه مرد بصورت همزمان روایت میشه .
مرده که آدم خوبست و به آقای مهدوی معروفه، فوق لیسانس مکانیک دانشگاه شریف داره و الان هم معلمه . داداشش استاد دانشگاه بوده و پدرشون شهید شده
زن آقای مهدوی، که تنها فرد مونث داستانه که نقشش مثلا مثبته، سر کار نمیره، درباره ی تحصیلاتش هیچ حرفی زده نشده. همه ی دیالوگ های این خانم درباره ی شوهرشه و تنها چیزی که ما ازشخصیت خودش میدونیم اینه که : بستنی قیفی دوست داره! که شوهرش بشدت همین رو مسخره میکنه و معتقده شما زنا همتون بچه اید و بهش میگه کی میخوای بزرگ شی و بستنی لیوانی بخوری؟
زن داداش همین اقای مهدوی ، که مژده اسمشه (از اینجا میفهمیم آدم بدیه) بخاطر اینکه شوهرش سرطان گرفته اون و سه تا بچه هاشو ترک میکنه و میره آمریکا
راوی بعدی داستان آرشامه که با میترا دوسته. از اینکه کلن به میترا میگه قوز نکن من از دختر قوز دار خوشم نمیاد یا لنز نزار بت گفته بودم من از لنز خوشم نمیاد و میتراعه هم هیچوقت نمیگه من حق دارم خودم انتخاب کنم چطوری باشم ، میگذرم و میرسیم به اونجایی که میترا و سیامک رفتن عروسک فروشی:
متن خود کتاب رو میذارم :
《 سعیده تولد گرفته و همه ی بچه ها هم دعوتند. با میترا می رویم اول یک عروسک می خریم برای سعیده . از دیدن مغازه ی پر از عروسک ان قدر ذوق میکند که یکی هم برای او می خرم. عروسک صورتی پشمالو... دختر ها بزرگ بشو نیستند... قد و هیکلش اندازه ی مادر من است و مغزل مثل همین عروسک... 》
کلا همه ی دختران اینجا ناقص العقل که هیچی، هرگز ذره ای عقل و شعور ندارند!
هیچ ، تاکید میکنم هیچ موجود مونثی تو این کتاب نیست که به درس یا علم فکر کنه یا به کتاب علاقه داشته باشه یا اصلا هر کوفتی غیر از آرایش و پارتی رو دوست داشته باشه.
و تاسف بار ترین قسمت ماجرا اینه 《نویسنده ی کتاب زنه! 》
برات عمیقا متاسفم نرجس شکوریان فرد
وات د فاک
چقدر مزخرف :|
چقدر حرص درار :||||
خیلی عن بود! خیلی!