مرده ی متحرک

خط یک متروی تهران یدونه قطار خیلیییی داغون داره که فن هاش خراب شده و توش گرمه و بوی گند میده و خلاصه اصن تهویه نمیشه

سوار همون قطار بودم توی واگن بانوانی که چسبیده بود به واگنای مختلط ، یه خانوم با بچه ی کوچیک بغلش تو واگن بود و بچه هه داشت گریه میکرد و مشخص بود از هوای دم گرفته ی اون تو کلافه شده و گرمشه. نفس بچه بند اومد انقدر که گریه کرد

مامانش یدور نشست کف قطار که بچه رو شیر بده ولی باز ساکت نشد

زنا هم عاصی شده بودن .یسریا بهش میگفتن که خب برو بیرون یکم . یسریا با بچه حرف میزدن تا ساکت شه ، یکی بهش گفت مگه تا حالا گریه نکرده که نمیتونی ساکتش کنی؟ یسریا با کاغذ باد میزدن بچه رو ولی همه عمیقن اصرار داشتن که خب زن حسابی برو بیرون یدقه بچه هوا بخوره با قطار بعدی بیا

بالاخره زنه داشت راضی میشد بره بیرون که از سمت اقایون شوهر خانومه گفت نه نمیخواد بری 

تازه همه فهمیدیم که بابای بچه همونجاست و عین خیالشم نیست که بچش خفه شد و زنش چقدر داره اذیت میشه

خانوما گفتن خب یدقه بده باباش نگهش داره . ولی اقای محترم قبول نکرد ! قبول نکرد یدقه بجای زنش بچشو بگیره ! 

دوباره زنا التماس کردن که تروخدا ببر بیرون بچه داره خفه میشه کناه داره. شوهرش گفت نه نمیخواد بری. اگه بری گم میشی ...

رسیده بودم . از قطار پیاده شدم . صدای گریه ی بچه میومد هنوز...

داشتم به این فکر میکردم که این زن ، یا بلد نیست، یا اجازه نداره که از مترو پیاده شه و با متروی بعدی بیاد

یک زن بالغ که بچه داره ، بلد نیست از مترو استفاده کنه! یا اجازه نداره از شوهرش جدا شه ، یا حتی نمیتونه بچشو چند دقیقه بده دست باباش. و بدترینش حتی: به این وضع اعتراضم نمیکنه! 

به شوهرش نگفت چرا بچه رو نمیگیری ازم حتی! نگفت چرا نمیذاری پیاده شم؟ با اون همه زن  که ناراحت وضعیت بچش بودن یه کلمه هم حرف نزد! به اون زنی که مادریشو زیر سوال بود نگاه چپم نکرد حتی! یه بت بود. نه حرفی میزد. نه اعتراضی میکرد. نه ناراحت میشد بابت بچش. یه بت بی حس و بی جون و بی هویت

خب اگه این فاجعه نیست پس چیه؟

این زن بعدا قراره به دختر بچش چی یاد بده؟ 

تا چند نسل این بدبختی ادامه پیدا میکنه؟

...